“Ik oordeel niet. Tenminste…dat probeer ik.
Voorbeeld:
ik sta in de rij en naast mij staat ook een rij. In die rij staat een meisje. Dat meisje lacht naar mij.
Maar …..alle tanden staan schots en scheef…allemaal!
Dus ik zeg tegen mezelf:
Niet oordelen……
Met een blok kaas kan ze tenminste wel hele leuke figuren maken.”

Een voorbeeldje van Ronald Goedemondt, waar we vanavond naartoe zijn geweest. Ik kende hem nog niet, maar was wel nieuwsgierig.
In het begin kwam hij wat onervaren/onzeker over, maar toen ik er eenmaal inzat…jeetje wat heb ik gelachen!
Zelfs zo erg dat ik niet meer kon stoppen…en dat is best moeilijk hoor, mij in een stuip krijgen van het lachen.

Dus zeker voor herhaling vatbaar.